Ελπίζαμε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι δε θα χρειαζόταν να πάρουμε αποφάσεις «εκβιαζόμενοι»

Ελπίζαμε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι αυτό που εμείς χαρακτηρίσαμε εξ’αρχής «ενδοοικογενειακό ζήτημα» θα λυνόταν εντός της οικογένειας του ΠΑΣ.

Ελπίζαμε ότι θα πρυτάνευε η λογική και όχι οι μπακαλίστικοι υπολογισμοί αριθμού δελτίων και αναγκών των τμημάτων υποδομών.

Ελπίζαμε ότι θα έβλεπαν όλοι τα ανήσυχα πρόσωπα των νεαρών ποδοσφαιριστών μας και θα σταματούσαν τα παιχνίδια στην πλάτη τους.

Φρούδες…

Χαμένες Ελπίδες…

Οι διοικούντες τον Ερασιτέχνη είναι καθώς φαίνεται ανένδοτοι, αδιάλλακτοι, παρά τις προσπάθειες μας να βρεθεί λύση.

Εμείς όμως είμαστε πολύ δυνατοί για να υποκύψουμε σε τέτοιου είδους μεθόδους.

Εμείς δε θα εκδιώξουμε τους συνεργάτες τόσων ετών και δε θα ξεχάσουμε την πολυετή προσφορά των ανθρώπων μας μόνο και μόνο γιατί κάποιοι ξαφνικά  αποφάσισαν ότι είναι «ανάξιοι» και απαιτούν  την απομάκρυνση τους, θέτοντας εμπόδια στο πρωτάθλημα υποδομών.

Παίζουν με τα όνειρα τόσων παιδιών και προσπαθούν να δημιουργήσουν πρόβλημα και στη  συμμετοχή της ΠΑΕ στο πρωτάθλημα.

Προφανώς με αυτόν τον τρόπο δείχνουν πόσο πραγματικά αγαπούν τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.

Απευθυνόμαστε στον κόσμο μας, στα παιδιά μας που αγωνίζονται στα πρωταθλήματα υποδομών και στους γονείς τους.

Απευθυνόμαστε και σε αυτούς που θεωρούν ότι μας εκβιάζουν και τους λέμε,

ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να βάλει σε κίνδυνο το μέλλον των παιδιών μας και δε θα χάσουμε κανέναν μελλοντικό Μιχαήλ, κανέναν μελλοντικό Λώλη, Λιάσο, Πήλιο, Γροσδάνη…

Στο εξής πορευόμαστε χωρίς «πατερούληδες» και «φρούρια».

Πορευόμαστε μόνο με τους οπαδούς μας, με τα παιδιά μας, με τους ανθρώπους μας.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ.